Verslag van een fietsvakantie

Het was een vrij ontspannen vertrek dit jaar. Geen vliegreis naar de plaats waar we op de fiets zouden stappen , maar van huis uit op weg. Het was wel vrij fris, maar de zon was er wel bij, dus dat gaf moraal. Samen met mijn vaste reisgenoot Jean Pierre (Dieteren) reden we via België ( Bütchenbach) en Duitsland (Trier) naar de Moesel. Ter hoogte van Luxemburg begon de Saarland Radweg, een fietsroute door het Saarland van ongeveer 350 km. Voordat we daar waren hadden we echter al wel wat regen en soms zelfs hagel op ons dak gekregen. Het mooie landschap en de streken waar we doorheen reden, maakten dat ruimschoots goed. Waarschijnlijk door de kou had ik aanvankelijk wat last van een pijnlijke knie, maar ook dat ging gelukkig over. We reden vooral over prima fietsroutes - vaak oude geasfalteerde spoorbanen - naar het zuiden.

Weinig of geen verkeer en veel groen en bossen. Behalve de eerste dag, niet al te veel hoogtemeters. Dat is prettig als je volle  (Ortlieb) fietstassen meesleept. Dat veranderde toen we de Saarland ronde begonnen bij Remig. Direct een vrij lange en steile beklimming, en dat zou zo blijven voor grote delen van deze ronde. Aanvankelijk ging het door wijngaarden en ook akkers, waar nog volop bedrijvigheid was. Boven op de hoogvlaktes had je mooie vergezichten over de omgeving. Later op de route ook veel bossen en onverharde paden. De juiste fiets is hier belangrijk, want met bijvoorbeeld een racefiets is het niet te doen. J. P. reed op een soort Gravel fiets en zelf had ik een omgebouwde  ATB en die voldeden prima.

Op zoek naar een slaapplek

We zochten iedere dag tegen het eind van de middag een overnachtingsplaats. In hotels of Gasthöfen.  Dat lukte iedere dag prima, al moet je soms wel een dorp of stad verder rijden om iets te vinden. Ook de kwaliteit is wisselend, maar alles heeft zijn charme en een warme douche en een bed zijn zowat alles wat je nodig hebt na een dag fietsen. En natuurlijk een goede maaltijd s’avonds, om de reserves weer aan te vullen. De route liep langs (verrassend) Saarbrücken en de rivier de Saar. Langs en over de Franse grens. Veel afwisseling van landschappen en veel mooie dorpjes. Alleen de laatste kilometers van deze route waren wat minder, maar in zijn geheel zeker aan te bevelen. Na 6 dagen waren we in Luxemburg en met name Echternach. Het eerste deel, vanaf de grens viel meteen op dat er veel verkeer was en dat er hard wordt gereden hier. Toen we weer een fietsroute vonden was dat ook direct veel plezieriger. 

Omdat we op onze reis best wel veel regen en koude hadden besloten we vanaf hier weer naar het noorden te fietsen. Ook omdat de vooruitzichten niet veel goeds beloofden. Via Luxemburg en weer een stuk Duitsland ( langs Prüm en Pronsveld) reden we via St. Vith over een ravel naar Whaimes, waar we de laatste overnachting hadden alvorens terug naar huis te rijden. De laatste dag, weer veel regen en kou bij de passage van de Baraque Michel, maar we roken de stal, dus we hielden het tempo er goed in. Bij het passeren van de grens in De Plank kwam zelfs de zon weer (even) door.

Al bij al weer een mooie reis en ik zou bijna zeggen, dat we onverwacht mooie streken hebben gezien en weer veel mooie ervaringen rijker zijn.Met dagelijks tussen 90 en 140 km fietsafstand was het goed te doen.  Een redelijke conditie is wel een voorwaarde.

Nu hebben we weer even de tijd om te bedenken waar we de volgende keer naar toe willen.

Groetjes Jean